Test: Honda CBR600RR vs Kawasaki ZX-6R

Nek-aan-nek

- Leon: - Hoe ervoer jij de eerste kilometers op de Honda?

- Karim: - Tja, ik moet bekennen dat ik hetzelfde had als jij, Leon. Ik ging zitten op de Honda en alles viel meteen op zijn plek. Ik ben dan wel een paar centimeter kleiner dan jij (1.83 m) maar toch niet echt een klein mannetje. Ondanks de zeer bescheiden overkomende afmetingen van de CBR, was de zit perfect. Ik geef het niet graag toe, want ik heb nooit iets met die CBR’etjes gehad – te weinig uitstraling naar mijn smaak – maar deze machine rijdt werkelijk ma-gi-straal. Vanaf de eerste meters voelt het goed. Totale controle, messcherpe stuureigenschappen en een megasterk blok, dat in alle toerenregionen flink wat koppel te bieden heeft. Zelfs de vormgeving van de motor vind ik neigen naar mooi. Hij ziet er gewoon uitstekend verzorgd uit, tot in de kleinste details. En die kleurstelling, ja die is ook helemaal top wat mij betreft.

- Leon: - Even terugkomend op de laatste 8000 toeren: vanaf 8000 tot 14.500 toeren loopt de Honda CBR600RR aan één stuk door. Je zou bijna verwachten dat er meer dan zeshonderd cc in dat blok zit…Net als de vorige ZX-6R misschien toch 36cc extra? Nee hoor. Het vijf-honderdnegenennegentig cc tellende blok maakt er bij 15.500 toeren abrupt een eind aan. Wat een geweldige sensatie! Dit deed me meteen denken aan de introductie, eind 2005, van de nieuwe R6 in Qatar. Honda heeft niet stil gezeten. Dat is duidelijk. Wat ook duidelijk is geworden op Zandvoort, is dat Honda een flinke afslankkuur heeft gevolgd. Hoe zie jij dat Karim?

- Karim: - De motor is heel erg lichtvoetig en wendbaar, zeker op de Pirelli Supercorsa’s die wij eronder hadden laten leggen. Ten opzichte van het vorige model een wereld van verschil. Niet dat die motor een bullebak was om de bochten in te duwen, maar het kostte toch wel degelijk meer kracht, zeker als je wat langer aan de stoei ging. Het 2005-model was overigens al een flinke verbetering ten opzichte van zijn voorganger, want hij had al een stuk meer power in het middengebied. Deze nieuweling doet het nog veel beter. Echt goed! Maar het wordt zo wel heel erg een hosannaverhaal over de Honda. Laten we de Kawasaki even niet uitvlakken.

De groene geweldenaar is echt weer een stukje beter dan zijn voorganger, en dat was al een heerlijk stuurapparaat en gemoedelijke reisgezel (zelfs met een bult bagage). Ondanks de verkleining van de cilinderinhoud en de toename in gewicht (3 kg), hebben deze twee ingrepen geen negatieve invloed op het rijwielgedeelte. Raar maar waar ja. Je zou verwachten dat de machine zwaarder in te sturen zou zijn, of beduidend minder fel op het gas zou reageren, maar dat is zeker niet het geval. Okee, onder de vierduizend toeren gebeurt er niets, maar daarna gaat het in één streep naar de begrenzer.

Er is al gezegd hoe formidabel de Honda rijdt, maar op één of andere manier lukt het die machine niet om de Kawa overtuigend van zich af te schudden. In het middengebied is de Honda sterker, maar de Kawa wint het in de bovenste toerenregionen. De twee zijn echt aan elkaar gewaagd. Toch geeft de Honda net wat meer het gevoel van stabiliteit, zowel rechtuit als in bochten. Dat is grotendeels te danken aan de elektronische stuurdemper. Op de Kawa ontbreekt die jammer genoeg. Het zou de motor zeker goed doen en de rondetijden nog wat scherper zetten. Wat denk jij daarvan Leon?

Hij komt me niet voorbij, hij komt me niet voorbij...