Test: Aprilia Pegaso Factory

Supermotard incognito

Aprilia geeft de Pegaso Factory graag de naam “supermotard”. Ondanks dat het net als zijn familie een ééncilinder is, moet hij door lichtere materialen (en het door Aprilia geclaimde meer effectieve chassis, waarvan we ons blijven afvragen wat daarbij voor te stellen), sneller en agressiever te sturen zijn dan die Strada. “Deze kenmerken maken de Pegaso tot het perfecte verband tussen specialist en conventionele Supermotards, en geven het de capaciteit om een echt opwindende, onderhoudende en bevredigende on-road ervaring te hebben.” Dat zal allemaal wel, maar we willen nu het liefst zo snel mogelijk gaan rijden. Als we voor de tweede maal Vianen achter ons laten moeten we even terugdenken aan onze eerste indruk eerder deze dag, toen we een beetje met argus ogen op deze fiets stapten. “Moet dit ding ons naar de Eifel brengen?” De motor oogt klein en slank, misschien iets té slank voor de lange ritten. Doordat de motor echter zo licht is, is hij gemakkelijk om te gooien van de ene bocht naar de andere bocht. En dát komt in de Eifel dan weer wél goed van pas. De motor heeft een erg ‘Supermotard’ achtige zithouding; steppen van de motor iets naar achteren en armen dicht op het stuur, dat lekker breed is en waardoor je al snel een vertrouwd gevoel hebt op deze Factory. De motor heeft een lekkere diepe zit, waardoor je het gevoel hebt, echt in de motor te zitten. Dit geeft een echt comfortabel gevoel. Het zadel, zit erg lekker, maar is voor de langere ritten eigenlijk iets te zacht. Op een wat steviger zadel is het dan vaak toch langer uit te houden, en zo niet, makkelijker op te verzitten. Pluspunt ten opzichte van een ‘echte’ Supermotard is de zithoogte van dat zadel, die alleszins acceptabel is. De hoogte is zeker geschikt voor lange mensen, maar ook de minder bedeelden op deze aardkloot waaronder ik mezelf moet rekenen kunnen prima met de voeten de aardbodem bereiken.

Het 659cc tellende motorblok is geen onbekende; deze is afkomstig uit onder andere de Yamaha XT660, maar door Aprilia nog wel onder handen genomen. Het resultaat is een soepel lopend blok met een mooie vermogensafgifte, zonder dat de injectie steken laat vallen. Wat dat betreft lijkt het karakter van het motorblok meer op de - eveneens van Yamaha met hetzelfde blok - MT-03. Maar dit blok voelt in vergelijking met de MT-03 nog net even wat krachtiger en speelser aan. De Pegaso Factory heeft er met 50 paardenkrachten en 61Nm dan ook nét nog iets meer uitgehaald. Toch had het de Italianen gesierd als ze, alleen al vanwege het feit dat het nota bene in het carbon is af te lezen, de Factory van vette Akra’s met meer open luchtfilters hadden voorzien. Zeker gezien het sportieve karakter van de fiets voelt de fiets ‘geknepen’ aan. Zeker, voor een All-road accelereert de Aprilia niet slecht, maar hij voelt duidelijk geknepen aan. Eenmaal de 5000 toeren gepasseerd gaat het allemaal prima, maar daaronder is de Aprilia niet bepaald wakker te schudden.

De boordcomputer is meer dan volledig. Om de verschillende gegevens op het scherm te krijgen, is er een “muis” gemonteerd op de linker stuurhelft waarmee je door het menu kunt klikken en scrollen. Iets wat de bediening erg gemakkelijk maakt. In het menu vinden we onder andere twee verschillende trip meters en bij behorende rijtijd, een topsnelheid, de accuspanning en laptimer. Verder kun je ervoor kiezen om een code in te stellen die als een soort reservesleutel fungeert. Ook een schakelindicator is voorzien in het display en – uiteraard - instelbaar. Als laatste heeft de motor, naast een benzinelampje, een reserve tripmeter in het display. Erg makkelijk, mits je weet hoeveel liter er in de reservetank zit en hoe zuinig de motor rijdt.

Om de benzinetank van het broodnodige vocht te voorzien dient een knopje op de linker stuurhelft worden bedient, waarna het klepje op de tank zich opent en – naast de tankdop – een klein opbergvakje zichtbaar wordt. Niet al te groot, maar zaken als sleutels, telefoon, papieren, portemonnee, een pakje sigaretten of andere kleine zaken weten we daar gemakkelijk in op te bergen.