Zoeken

Introductie Kawasaki ZX-10R

Pagina 5

10 december 2007
Inhoudsopgave
Introductie Kawasaki ZX-10R
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7

Koning, Emir, Admiraal

ZX-10R_actie_Z9M5739.jpg 

Terwijl de motor zich vanuit de laatste bocht het rechte stuk op katapulteert gaan we er eens goed voor zitten. Met de kin plat op de tank en de gaskabel maximaal gerekt rammen we de tien door z’n versnellingsbak richting het einde van het één kilometer lange rechte stuk. Een afstand waarin de motor een waanzinnige topsnelheid van 290 km/u op de teller weet te zetten, voordat bij de kerbstones het anker moet worden uitgegooid, de versnellingsbak vier gangen terug wordt geramd en de slipperclutch zijn werk perfect ten uitvoer weet te brengen. ZX-10R_actie_Z9M7020.jpg Rijdt meteen stukken beter, zo zonder pampers... En het kan nóg gekker: onze Belgische collega, ex WK Endurance en MV Agusta testrijder Steven Casaer ziet met een diplomatiek correcte 299 km/u de toerenteller nog steeds klimmen. Pardon? U zegt? Inderdaad, we herhalen: met 299 km/u is de motor nog niet aan het einde van zijn latijn. Onvoorstelbaar... we hebben ’t per slot van rekening nog steeds over een doodgewone produktie straatfiets die op één kilometer al z'n teller uit weet te lopen. Een produktiefiets die door de RDW is goedgekeurd en waarmee je ook nog eens probleemloos een ton mee zou moeten kunnen draaien.

Grootste verschil met de eerste dag is, naast mijn eigen fysieke gesteldheid, het rubber waarmee de Ninja vandaag is uitgerust. De standaard (nou ja, standaard) Pirelli Supercorsa SC2 van de eerste dag hebben namelijk plaats gemaakt voor nóg zachter rubber. Alsof die FIM 2007 Superstock Pirelli’s eens te weinig grip zouden hebben… De voorband is vervangen voor een speciaal voor het Losail circuit ontwikkeld exemplaar, de achterband door een prototype voor de 2008 FIM Superstock. Pardon?? We herhalen, de voorband is vervangen voor een speciaal voor het Losail circuit ontwikkeld exemplaar, de achterband door een prototype voor de 2008 FIM1000 Superstock. Met dank trouwens aan FG Sports, dat recentelijk hier voor het eerst een 8-uurs Endurance race wist te rijden. En het dus voor een fabriek als Pirelli interessant genoeg maakt om een voorband te ontwikkelen die speciaal voor deze baan is geschikt. Het moet niet gekker worden… Dat het hier om superbanden betreft behoeft hopelijk geen uitleg, als Pattex kleven de banden aan het asfalt en geven daarbij één bericht door aan de rijder: u kunt niet vallen.

ZX-10R_static_P3_9532.jpg 

En dat blijkt: zelfs als we bij onze ultieme poging die 299 in beeld te krijgen de apex van bocht 1 compleet missen en daardoor de motor nóg platter moeten leggen in poging de fiets op z’n lijn terug te brengen geven de banden geen krimp. Onvoorstelbaar… net als het rijgedrag wat deze groene jongen ten gehore weet te brengen. Terwijl ik de versnellingsbak als het ZX-10R_actie_ADR9606.jpgspreekwoordelijke mes door het pakje boter laat snijden, laat de motor zich met extreme precisie over de baan sturen. Van het hinderlijke kopschudden is nog amper iets te merken. De opeenvolgende rechter en linker doordraaier na het lange rechte stuk weet de Ninja steeds sneller te doorlopen.

Indrukwekkender is de heel erg snelle knik naar rechts die dáár weer op volgt. Een knik waar de fiets de eerste dag alleen maar naar buiten wilde lopen, maar dankzij de aanpassingen én veel stakker én veel neutraler doorheen te sturen is. Natuurlijk, het is een extreme supersport met extreem veel vermogen, en dus schudt 'ie nog wel eens z’n kop. Maar hinderlijk? Niet bepaald. Enkel de listige rechts/links/rechts combinatie halverwege de baan (na de eerste échte hairpin) blijft een moeilijk opstakel voor ondergetekende, maar dat heeft meer met mijn prutswerk dan met de rijkwaliteiten van de Kawa te maken. Probleempunt is namelijk een dipje in het asfalt nét na de eerste rechterknik, precies op ’t punt waar je de motor naar links om wilt gooien, hetgeen de motor bijzonder wheelie- en tankslap gevoelig maakt.

Zaak dus om de motor laat in te sturen om zo haaks mogelijk op die knik uit te komen, gewicht naar voren en de motor via de kerbstones door de daaropvolgende snelle rechterknik te jagen. Iets wat, gezien de regelmatige schraapgeluiden van titanium toeslider en voetsteun ons stukken beter afgaat. ZX-10R_static_P3_9737.jpg Voor het betere ankerwerk: grotere maar toch lichtere remschijven. Net als het daaropvolgende snelste - en voor mij persoonlijk absoluut favorietst - stuk van het circuit: een linkse doordraaier die snel uitwaait gevolgd door een drietal snelle rechtse knikken. Hier weet de Ninja zich karig te weren en geeft het rijwielgedeelte geen krimp. Met dank wederom aan Dave, die met telkens minimale stappen grote verbeteringen aan de fiets heeft weten aan te brengen. Een enkele klik meer demping blijkt daadwerkelijk veel effect te hebben, en dat was in het verleden wel eens anders. Strak als een pianosnaar laat de motor zich langs de kerbstones door z'n versnellingen jagen, om vervolgens met twee tikken terug zich door de driewerf rechts te laten sturen.

Wat een verschil ook met de eerste sessie van de eerste dag, toen de fiets in dit snelle stuk nog niet bepaald vertrouwen inboezemde. Zelfs de derde knik, die één versnelling terug moet worden genomen, weten we steeds harder en harder te nemen. Tot uiteindelijk terugschakelen overbodig is; even het gas liften blijkt voldoende om dankzij de Pirelli Pattex hier zonder kleerscheuren doorheen te komen. Vanaf de apex kan het gas er vol weer op, op naar de laatste linkerbocht die - net als de voorgaande rechters - veel harder genomen kan worden dan we in eerste instantie hadden durven dromen. Mits goed genomen weet de Ninja een snelheid van honderdzestig kilometer per uur op het digitale display te projecteren, en dan hebben we nog te gaan tot de laatse rechterbocht voor het lange rechte stuk, die in tweede versnelling met zo'n 110 km/u moet worden genomen.

ZX-10R_actie_Z9M3865.jpg