Zoeken

Vergelijk: Moto Guzzi Norge 1200 vs Yamaha FJR 1300

Pagina 5

17 november 2006
Inhoudsopgave
Vergelijk: Moto Guzzi Norge 1200 vs Yamaha FJR 1300
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8

Pak de kaart er bij

Eenmaal op weg valt de Norge direct op door zijn lichtvoetigheid. Wat een verschil met de Yamaha... zonder al teveel moeite laveer je de zilvergrijze adelaar tussen het overige verkeer door. Qua acceleratie ook niet mis trouwens, hoewel heel misschien het gestamp van de dwarse tweecilinder daar ook mee te maken heeft. Over de brug Nijmegen inrijdend is het even rustig aan een weg tussen de rijen automobielen door navigeren, maar ook daar is de Italiaan zeer voorbeeldig. Na wat stoplichten en verkeerspleintjes gekruist te hebben voert de route ons de stad weer uit, waar we voor de eerste maal eens serieus kunnen zien welke motorfiets de langste adem heeft.

Niet geheel verbazingwekkend blijkt de viercilinder wat dat betreft net een streepje voor te hebben, maar de Guzzi blijft niet ver achter. Ook dankzij de verschillende overbrengingsverhoudingen houdt de tweecilinder goed stand. Dit, en de zesbak, maken overigens wel dat er toch ook geschakeld dient te worden, en dat gebeurt niet echt al te zachtjes. Nou is ondergetekende over het algemeen niet vaak onder de indruk van een al dan niet luidruchtige bak, er zijn immers ergere dingen, maar bij de Norge viel het gewoon op. In eerste instantie niet eens erg, maar op de lange duur kan het toch goed irritant worden.

 Over de grens
In het buurland aangekomen is de route per snelweg net lang genoeg om te ontdekken dat de Globetrotter uit de Oriënt ook op topsnelheid meer biedt dan zijn mediterrane reiskompaan, maar ook de Guzzi doet 200 plus met dik reserve, dus echt wakker hoef je ook daar niet van te liggen. De omgeving verandert drastisch als we de volgende afslag nemen en de wegen smaller en bochtrijker worden. Nu tellen topsnelheid of acceleratie een stuk minder zwaar mee, en is wendbaarheid een groot voordeel. 



Het speelse karakter van de Norge komt tot bloei en het is nu slechts degene met de kaart die voorop rijdt. Helaas, want voor een kleine 1000 euro meer is een Norge in GTL-uitvoering te koop, met elektrisch verstelbare ruit, topkoffer en - jawel - een TomTom. Typisch genoeg informeerde Edwin me hier pas over nadat ik opgemerkt had dat de bovenste kroonplaat een ideale ruimte zou zijn voor zulk een kleinood. Alsof erover is nagedacht. Het lichtvoetige van de Norge uit zich keer op keer weer, maar helemaal zonder kanttekeningen is het nog net niet.

De vering van de fiets is redelijk comfortabel afgesteld wat uiteraard het speelse gevoel wel ten goede komt, maar de grondspeling dan net weer niet. Het duurde dan ook niet lang eer de middenbok in de bocht (en liefst meteen ook maar heuvelop/af, dat soort omgeving rijden we immers) laat merken dat deze niet alleen voor de sier gemonteerd is... of om de motor op te zetten. Aangezien het voor de foto eenvoudiger is om een aantal keer heen en terug langs de fotograaf te rijden, loopt het al snel uit op een wedstrijdje 'hoe lang kan ik die middenbok aan de grond houden', iets waar de lol ook redelijk snel vanaf was.

De eerlijkheid gebiedt ons meteen te vermelden dat ook met de FJR serieuze pogingen gedaan werden en, hoewel het zeker wel lukte, het toch leek alsof de grondspeling er beter aan toe was dan een jaar daarvoor. Voor beide motoren geldt wel dat het feit dat dit soort capriolen tot de mogelijkheden behoren, tekenend is voor het vertrouwen wat de motor je geeft.