Multitest: Toersport

Het toetje

Nu zal het circuit niet de eerste plek zijn, waar je dagelijks met deze toersport motoren zal rijden. Maar zoals de fabrikanten zelf ook al aangeven is sportief rijden met deze motoren ook mogelijk. En waar zijn die aspiraties het best te ondervinden? Juist, op het circuit. Laten we ons nu net tijdens deze test bevinden op de testbanen van Continental banden, het Contidrom in Duitsland. Niet alleen voor de sportieve aspecten van deze motoren is rijden op een circuit een juiste plek, ook voor de 'normale' eigenschappen is het een juiste omgeving om vergelijkingen te kunnen maken. Karaktertrekken komen namelijk overal voor en niet alleen op het circuit.

Flamberen
Het mag duidelijk zijn dat met de sportieve insteek en specificaties de Fazer zich al snel thuis voelt op het circuit. Met de harde vering, de 150 pk en goede stoppers komen de gedachtes aan een R1 al snel terug. 'Even' hard doorhalen op het korte rechte stuk, door de korte bochtencombinaties of de langere doorhalers, de Yamaha is zeer koersvast en in de bochten is er genoeg grondspeling voordat de slijtbouten het asfalt raken. Met het wat meer hoogtoerige karakter van de Fazer is het toerengebied - waarin wordt gereden - belangrijk om in de gaten te houden. Eén of meer versnellingen te hoog zitten en uit een bocht accelereren gaat wat moeizamer. Ook is de injectie of de zeer directe gasrespons duidelijk aanwezig.

Dame Blanche

De Bandit is een stuk vergevingsgezinder als het aankomt op in welke versnelling een bocht wordt genomen. Daar is het misschien juist eerder dat er misschien teveel toeren wordt gedraaid, waardoor er sneller bij het uitkomen van de bocht opgeschakeld moet worden om voldoende trekkracht te behouden. De remmen zijn wat minder berekend op circuitgebruik. Bij stevig tot hard aanremmen komt er vooral aan de voorkant enige onbalans in de motor. De rechtuitstabiliteit is op de rechte stukken is goed te noemen. In de bochten - en vooral dan in halfnatte c.q. halfdroge omstandigheden - geeft de Bandit wat minder vertrouwen. De combinatie van de (zachtere) vering en gemonteerde Dunlop banden zorgt naar onze mening dat de Suzuki kan gaan zoeken naar de juiste koers. In de bochten is nog wel een redelijke ruimte voordat de slijtbouten het asfalt raken.

Kopje koffie
Het asfalt wordt het eerst geraakt door de CBF, of beter gezegd door de slijtbouten van de CBF waarbij ook andere uitstekende delen snel dichtbij het asfalt komen. Het voordeel van het circuit is wel dat er geen oneffenheden zijn, waardoor de erg zachte vering zich nog redelijk goed houdt maar het is zeker geen sportafstelling. Ook het neutrale sturen en de gekozen koers volgen komt bij circuitgebruik weer naar voren.

Net zoals bij de Bandit zijn de remmen niet afgestemd op circuitrijden. In tegenstelling tot de andere twee, gaat er ook ogenschijnlijk veel meer rust uit van het rijden op het circuit met de CBF. Het gemak van het rijden en soepele gedrag ga je er veel minder snel echt voor zitten, terwijl je - zo kenmerkend Honda - toch snel je rondjes draait. Het is maar net wat je smaak is, maar het gemak waar je de CBF mee rijdt, gaf mij persoonlijk minder 'rijbeleving' wat zeker op het circuit tot uiting komt. Om overal te komen waar wij tijdens deze test zijn geweest, ben je al snel aangewezen op het meenemen van de nodige spullen. Wat dat betreft zitten de motoren aardig op één lijn. Onder het zadel is maar beperkte ruimte aanwezig, waardoor je voor meerdaagse trips al snel aangewezen bent op extra bagageruimte. Nu zijn voor alledrie de motoren koffers in het accessoirepakket aanwezig maar niet iedereen wil die die gelijk aanschaffen en dus blijft het - zoals bij ons - vaak bij tanktassen en bagage achterop binden. Alledrie zijn hierop berekend en dit ging dan ook redelijk goed alhoewel het bij de Fazer net iets meer aandacht vraagt.