Zoeken

Introductie: Aprilia Tuono Factory

Pagina 5

5 oktober 2006
Inhoudsopgave
Introductie: Aprilia Tuono Factory
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7

Rij-impressie

Contact aan, cockpit ingesteld, laptimer aan en drukkend op de startknop komen de 997cc (komma 62) tot leven. Eerlijk gezegd was de eerste indruk van het uitlaatgeluid matigjes, maar ik ben dan ook van mening dat je een twee cilinder moet horen, sterker nog, de klappen moet je het liefst voelen. Niet een plop-plop geluid terwijl je, kijkend op de toerenteller, je afvraagt of je motor nog wel draait. Aan de andere kant begrijp ik het ook wel weer want de millieu eisen en emissie-eisen van tegenwoordig gaan niet samen met een stampend, beukend twee cilinder geluid...

In de eerste versnelling, koppeling, gas en de berg op. Eerst zorgen voor temperatuur in de banden en het blok alvorens we de kraan opendraaien naar de maximale toerentallen van de 60° V twin. Wat direct opvalt is de soepelheid waarmee de Tuono zich laat verplaatsen vanaf 2.500 toeren tot 12.500. Zonder waarneembare dip schiet de naald naar het toerental van je keuze en vanaf 6.500 toeren word je getrakteerd op een serieus eindschot. Je merkt gewoon dat de uitlaten het blok afknijpen, ik weet dan ook bijna zeker dat als je deze beauty voorziet van een paar open pijpen er een flinke stoot extra trekkracht bij komt. Tijdens de presentatie is dan ook niet gelogen over de uitdagende route die Aprilia voor ons heeft uitgezet: de ene haarspeldbocht na de andere, snelle links-rechtscombinaties met af en toe een stuk rechtdoor; de Tuono Factory slikt het als zoete koek.

Maar toch, bij hard aanremmen en stevig uitaccelereren sloeg de voorvork volledig onderin of sputterde de achterdemper flink tegen. Na overleg met de monteur werd de voorvork op mijn verzoekaangepast. De compressie (ingaande demping) zes clicks naar rechts en de rebound (uitgaande demping) 4 clicks, de (niet enthousiaste) monteur wist mij te melden dat dit bijna een circuit setup is. Komt goed uit, want we zijn hier toch zo goed als op een circuit? Mijn persoonlijke voorkeur is daarbij gewoon straf: oftewel een stevige voorkant bij aanremmen. Het nadeel is dat bij het verhogen van compressie en rebound de motorfiets wat minder snel wil insturen maar de lichte wielen en de gewichtsverlagende componenten heffen dit verschil weer op. Kijk: dat is nou vooruitzien.

Het effect was duidelijk waarneembaar; later remmen en eerder op het gas. Ohlins demping/vering deed waar het voor gemaakt is: verwerken van de rem-acceleratie krachten en de berijder vertrouwen geven dat alles goed komt. 5 clicks compressie aan de achterkant erbij zorgde bij het uitaccelereren dat die kant een stuk rustiger bleef. Wat wel even het melden waard is: een nadeel vond ik dat het stellen van de uitgaande demping moeilijk ging. De onderkant van de demper zit ingebouwd tussen de splitsing van uitlaatsysteem. Na een sessie rijden hoef je zonder handschoenen dus niet even je uitgaande demping aan te passen want blaren op de handen zijn dan het gevolg. Dus of handschoenen aan of je uitlaatsysteem laten afkoelen...

Tijdens de rij-impressie werd wel duidelijk dat de versnellingsbakverhoudingen wat aan de lange kant waren, voor het goeie zou je een iets kleiner voortandwiel kunnen monteren voor iets meer acceleratie en iets minder topsnelheid. En laat Aprilia dit nou toch in de accessoireslijst hebben staan als extra, er die toeval, het gaat haast opvallen. Op de versnellingsbak zelf is eigenlijk niets aan te merken. Aangezien er maar 220 kilometer op de teller van deze Tuono stond neem ik de versnellingsbak niet kwalijk dat deze af en toe was stroef was. Wat opviel was hoe harder je ging rijden, hoe lekkerder de bak schakelde. Elk van de zes versnellingen is stuk voor stuk trefzeker te kiezen zonder maar een keer mis te schakelen. Naarmate de rijtijd verstreek en we de weg leerden lezen ging het tempo steeds meer omhoog, harder en harder, sneller schakelen - met of zonder koppeling -, nog later remmen, nog harder op het gas om maar de grens te zoeken van de de Aprilia Tuono Factory. Helaas: die grens bleef buiten bereik, alle opdrachten werden moeiteloos uitgevoerd, inremmend insturen of iets te vroeg op het gas werd niet afgestrafd met onrustige bewegingen in het rijwielgedeelte. Zelfs wheelies of stoppies worden kinderlijk eenvoudig. Zonder enige aarzeling kan je de Tuono extreme hellingshoeken laten aannemen, laat remmen, hard op het gas en voor een wheelie of een stoppie draait deze Factory zijn wiel er ook niet voor om: kortom een genot!