Test: Yamaha YZF R6

Genoeg technische informatie, tijd om ons eens op de motor in kwestie te richten. Het eerste wat mij opvalt, zodra ik plaats neem in de R6, is hoe ongelofelijk compact de motor is. Net als de Honda CBR600RR trouwens. Alsof je een paar schoenen aantrekt die nét een maat te klein zijn. De eerste kennismaking gaat dan ook niet bepaald vriendelijk en ik vraag me af of ik en de Yamaha wel vriendjes zullen worden. Nu zijn er genoeg mensen die datzelfde over ondergetekende denken, dus dat op zich was niet vreemd. En net als in het echte leven, blijkt de R6 zich al snel te ontpoppen tot een beste kameraad. Sterker nog, om maar meteen met de deur in huis te vallen: Dit is bij verve de meest spectaculaire zeshonderd waar ik ooit op heb gereden.

Display
Het tijdstip maakt dat er een alternatieve route gereden zal moeten worden, teneinde de drukke vrijdagmiddag spits te vermijden. Al snel blijkt dit een mission impossible te worden, want hoe ik het ook probeer, ik verzand óf in 60km zones met bijbehorende springbulten, óf ik moet aansluiten in colonnes (vracht)auto verkeer. Dit geeft me wel de tijd om alle bedieningspanelen, knopjes, metertjes en wat nog meer eens te bestuderen. Centraal in beeld is de -mooi mooi- witte toerenteller in combinatie met een digitaal display links, rechts een rits controlelampjes en een schakelindicator precies in het midden. Scrollen door het display gaat door middel van een knopje er net onder, wat zeker onder het rijden niet aanbevelenswaardig is. Het kan, maar handig is anders. Omdat we per slot van rekening toch willen weten wat er zo allemaal te zien is bij de R6, moet het dan maar even. In tegenstelling tot het erg uitgebreide display van de R1 is het bij de R6 maar behelpen.

Choke?
Ander opmerkelijk item wat is verdwenen, is de choke. En ook dat was in het begin zeker wennen. Op een of andere manier zit het traditionele koudestart ritueel (contact aan, choke openzetten, en starten) er zo ingebakken dat ik me helemaal suf zit te zoeken naar dat stomme choke knopje dat er dus niet meer is. Een druk op de startknop is voldoende om de 600cc supersport tot leven te wekken, die vervolgens direct 2000 tpm gaat draaien. Iets wat overigens niet lang duurt. Al snel bouwt het stationaire toerental af naar de normale duizend toeren.

Eerste kennismaking
Terug naar die eerste kennismaking. Er zijn namelijk een aantal zaken die ons dusdanig opvallen dat we die niet ongenoemd willen laten. Als eerste de remmen. Daar waar de rem bij stilstand niet bepaald indrukwekkend aanvoelt, wordt het een totaal ander verhaal zodra de motor rolt. Vanaf de eerste rempoging ben ik zwaar onder de indruk. Wow, wat een remmen. Dacht ik in Estoril nog dat Honda met kop en schouders qua remmen boven de rest uit stak, nu begin ik toch zwaar te twijfelen. Later in het seizoen, als we de 600cc"s tegenover elkaar gaan zetten, zal de rechtstreekse confrontatie uitsluitsel moeten geven, maar feit is dat deze R6 beestachtig goede remmen heeft. Wat verder opvalt is de vering. Voor het eerst hebben wij het idee er niet onderuit te zullen komen om de vering aan te passen, zo zacht voelt de motor aan. Het lijkt meer op een tourfiets dan een hardcore supersport. Naarmate we de R6 beter leerden kennen, bleek de vering toch niet zo slecht te zijn als gedacht, maar daarover later meer.

Als laatste willen we het dan nog even hebben over de draaicirkel van deze YZF R6, want daar hadden we toch wel wat op aan te merken. Waren het in het verleden de Italianen die over riante draaicirkels beschikten, de heren ingenieurs van Yamaha doen er tegenwoordig niet meer voor onder. De motor is gezegend met een draaicirkel die je eerder op een leopardtank terug vindt, dan op een supersport motor en dat is jammer. Niet alleen is dat merkbaar bij bijvoorbeeld keren op de weg, ook thuis parkeren kan behoorlijk lastig zijn. Ben je woonachtig in een rijtjeshuis met tuintje en gezamelijk looppad achterom, maak je borst dan maar nat. Even de motor achterom zetten is er dan niet bij, je bent dan toegewezen de motor óf vaak te steken óf over z"n zijstandaard te draaien. (* zie nakaarten)