Test: De '600cc' Supersports

Kennen we de tune van de Monkees nog? "here we come..."

Als het op vering aankomt zijn er weldegelijk verschillen te ontdekken. Misschien is dit zelfs het belangrijkste criterium...als het op verschillen aankomt. En toch...van tevoren wéét je namelijk al wat je verwachten kan. De Kawa zal racy hard zijn, de Honda zal zeer gebruiksvriendelijk zijn en de andere twee idem. Gokje...de Yamaha luxe en de Suzuki ehm..in de juiste richting. En wat schept onze verbazing? Schokkend weinig. Het is namelijk precies zo. De Yamaha was echter zodanig 'lief' afgeveerd dat dit de nodige klachten opleverde op het circuit en de Kawasaki juist weer zo hard dat dat op zijn minst opmerkingen ontlokte op straat. Zo komen we bij de volgende discipline, te weten de Recensie Bij een verhaal als dit is een onzichtbare verteller nogal lastig. Je zult toch je ervaringen (je eigen ervaringen) aan de man moeten brengen... en liefst ook een verklaring erbij. Als een motor gaat slingeren, dan dien je te weten hoe dat komt. Als hij stuitert, zelfde verhaal. Heel toevallig is de Kawa daar een fantastisch voorbeeld van, want die doet beide. Is dat slecht? Niet als je weet waar het vandaan komt. En route richting het zonnige zuiden waren vier dappere strijders onderweg met vier supersportjes. Om elk zoveel mogelijk indrukken op te doen van elke motor was van tevoren reeds afgesproken dat bij elke stop gewisseld diende te worden, en zo geschiedde. Wat ook afgesproken was, was dat eventuele bagage die morgen in een busje gemikt zou worden, zodat daar geen last van ondervonden kon worden tijdens de rit en zo geschiedde... niet helemaal. Twee onverlaten konden evengoed geen afstand doen van hun tanktas. Om het nog leuker te maken zijn twee van de vier deelnemende motoren uitgerust met kunststof tanks (of een deel), wat de verdeling nog verder bemoeilijkt. En natuurlijk gebeurt het dan dat ondergetekende zich juist op dat leuke, maar net even een tikje hobbelige weggetje op de ZX-6 bevindt. Mét dus een magnetische tanktas die van geen kant houvast vindt op het kunststof voorste deel van de tank. In plaats van op interessant tempo achter de anderen aan te rijden was het dus vooral zaak de tas, die van het geboden wegoppervlak spontane dansneigingen kreeg, niet te verliezen. Oftewel kort gezegd: de Kawa is nogal straf afgeveerd. Van de vier met voorsprong het hardst, en dus meest circuitgericht. Dat is dan ook de hele insteek van de groene Japanner. Alles straalt uit dat je met een circuitfiets onderweg bent, meer dan een op weggebruik afgestelde motor, zoals met voorsprong de Yamaha.