Test: De '600cc' Supersports

Nog even terugkomend op de recensie...

Het mooie van een recensie is voornamelijk de uitstraling. Een recensie is namelijk niet aEen ongeluk...

Die motor mankeert niet zoveel aan..
...zit vaak in het kleinste hoekje. Maar slaat dan wel genadeloos toe.. Net betaald bij de Péage sta ik nog niet stil of ik hoor het onheilspellende geluid van schuivend metaal en kunststof. De enige die nog achter me stond was Peter en...inderdaad, ik zie ineens een bekende R6 voorbijschuiven. "Sleutelbeen is kapot, ik weet het zeker". Daar sta je dan. Heel vaak zijn die kleine ongelukjes het gemeenst. Aan de R6 mankeert behalve wat cosmetische schade erg weinig, maar met een sleutelbeen minder is het verrekte moeilijk rijden. Geluk is wel dat we nu fijn alle tijd hebben om ons daar zorgen om te maken, we komen voorlopig niet verder. Die avond tijdens het eten hebben we wel geleerd dat Fransen soms best behulpzaam kunnen zijn, je er goed aan doet alle papieren van een leenmotor mee te vragen, je Frans voor volgende keer toch maar wat op te halen en dat een klein stadje in the middle of de vogezen nog best aardige hotelletjes/restaurantjes/discotheken en porno op televisie heeft. Inmiddels is Peter weer volop aan het motorrijden, hij heeft er dus weinig van geleerd...

..als Peter zelf. Krijgt wel de volle aandacht ineens.

En voor je het weet lacht ie alweer nders dan een keuring, een mening, van de recensent. En daardoor heel persoonlijk. Een goed recensent heeft dan ook een duidelijke stijl, mening en voorkeur en zal naar die code handelen cq. iets recenseren. Voor lezers biedt dat een houvast, want zelfs al staat de mening van de recensent haaks op de mening van een lezer (meestal wordt dat door ervaring duidelijk), dan nog kan die daar belangrijke informatie uit halen. "Als hij het slecht vindt, is het dus wel mijn ding". Evengoed zal iemand merken dat hij het bijna altijd met een andere recensent eens is. Zoals eerder gezegd heeft een tekst als deze toch ook erg veel weg van een recensie. Het is immers toch het relaas van de schrijver, die er zijn draai aan geeft. Maar ook weer niet echt, want argumenten kunnen in dit geval wel worden aangehaald en gebruikt om het gevondene te onderbouwen. De getrokken conclusies zijn dus daadwerkelijk relevant, doordacht, onderbouwd en steekhoudend. Boeien. We zouden ons dit keer niet houden aan de regels en ik was het dan ook niet van plan. Welke motor zou ik persoonlijk mee nar huis nemen? Ondanks dat ik de Honda ook erg leuk vond en dit op zich al lekker tegenstrijdig is met de bevindingen van mijn collega"s, hoewel wel ondersteund door voornamelijk de koppelkromme, ga ik evengoed toch voor de Kawasaki. Natuurlijk, de Kawa is ontzettend gericht op circuitgebruik en natuurlijk is het een stuiterbak op de openbare weg, maar van de vier is deze motor wel het allerstrakst op plaatsen waar het er toe doet. Een motor die 15.500 toeren draaien mag hoort trouwens toch niet halfgas bereden te worden en dus valt het zogenaamde voordeel van de Honda meteen weer voor een groot deel weg. Oké, of je er mee uit de voeten kan is een andere vraag; in principe zou voor de Nederlandse markt een budgetuitvoering met slechts de eerste twee versnellingen nog aanwezig ingevoerd kunnen worden en dan nog blijft de kans dat het wel eens duur uit gaat komen erg reëel. En mocht ondanks alles al het andere niet meetellen of tegen beargumenteerd worden: Dit is een groene....