Zoeken

Test: Aprilia ETV1000 Caponord ABS

Pagina 4

6 juli 2005
Inhoudsopgave
Test: Aprilia ETV1000 Caponord ABS
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8

Avontuur

Allroad Het design en uiterlijk van de Caponord heeft een duidelijke oorsprong van de Parijs-Dakar motorfietsen: lange veerwegen, carterbeschermer en spaakwielen. Het brede stuur en hoge zadel bevestigen dit. Niet alleen op het asfalt is de Caponord thuis. Altijd handig, want voor het opzoeken van het avontuur wil je niet altijd op het asfalt blijven. Vooral op een harde ondergrond komt de ETV1000 goed uit de voeten. De vering verwerkt erg goed alle oneffenheden. Het staan op de stepjes om een betere controle over de machine te houden is goed te doen. Voor eigenaren die daarbij een nog hoger zadel willen hebben, is er niet alleen een zadel met een lagere zithoogte verkrijgbaar, maar ook een hogere. Met een zithoogte van 860mm is er nog meer een off road houding, beter overzicht over het terrein en nog gemakkelijker om op de stepjes te gaan staan. Aprilia mag het dan geen Allroad meer noemen, de rijeigenschappen zijn er niet minder om. En daarin staat deze motor eigenlijk op eenzame hoogte, aangezien zijn concurrenten zich puur en alleen op het geasfalteerde hebben beperkt. Offroad Gaan we echter van Allroad naar Offroad, dan wordt het echter een ander verhaal. Op een zanderige of mulle ondergrond gaat het voorwiel bijna een eigen leven leiden. Staand op de stepjes en het gewicht naar achteren brengen geeft daarvoor geen verbetering. Neemt niet weg dat er op meer plaatsen kan worden gekomen dan met menig ander motorfiets. Misschien dan niet helemaal geschikt voor echt helemaal off road te rijden, maar Aprilia spreekt dan ook niet voor niets over een adventure motorcycle in plaats van een all road. Aanpassingen zoals die op de Rally Raid uitvoeringen waren aangebracht, zullen het wel mogelijk maken om nog beter off road te kunnen rijden. Snelweg In de jungle van snelwegen voelt de Aprilia zich tevens goed thuis. Niet alleen in de files is ze goed te manoeuvreren - mede door het brede stuur -, ook op hoge snelheden voelt ze zich thuis. De stabiliteit van de Caponord is daarbij goed te noemen. Als er flink wordt doorgeschakeld en de topsnelheid waar wij mee hebben gereden van ongeveer 220 km/u veranderd dit niet. Het schakelen is trouwens doeltreffend en gaat ook erg soepel. De toerenbegrenzer schiet er bij meer dan 9000 toeren wel behoorlijk onverwachts in. Over het algemeen laat je het niet zo snel zo ver komen dus is het ook geen probleem. Goede bescherming De handbeschermers, waarmee de Caponord is uitgerust, geven vooral bij regen en een wat kouder weer een goede bescherming. Ook de kuip en het ruitje geven een goede bescherming. Op topsnelheid is het zelfs bijna niet noodzakelijk om achter het ruitje weg te duiken. Wel zorgt ditzelfde ruitje voor veel turbulentie op de helm. Niet zozeer hinderlijk dat het net lijkt of je hoofd door elkaar wordt geschud, maar wel het extra windgeruis wat hierdoor ontstaat. Zeker op lange ritten op de snelweg wordt dit soms wat irritant en kan ervoor zorgen dat je extra vermoeid wordt. Afhankelijk hoe groot de bestuurder is of hoe hinderlijk deze het vindt, maar met een lengte van 1,80m en het zelf hinderlijk vinden, zou voor ons een lager of hoger ruitje wenselijk zijn.