Kawasaki KLE 500 2005

Duveltje uit het doosje

Bij het afhalen viel ons meteen op: Spaakwielen! De eerste vraag onzerzijds was dan ook niet geheel onverwacht: "mogen we ermee off road?" "Als je "m maar heel laat", luidde daarop het antwoord... Dat was geen probleem want écht fanatiek crossen stond niet op de agenda. Wat kan je doen als je in de stad woont en je hebt een (toch half-) off roader onder je kont? In mijn geval neem je dan om te wennen de

(god hebbe mijn ziel) hondenuitlaatroute aan de rand van je woonwijk en ga je voor het echte werk, na gewenning, de Dommelvallei in.

Nopjes

Hier kwam de KLE tot zijn recht. Ondanks het gemis van "echte" noppenbanden was goed te merken dat de motor zich meer en meer "in zijn nopjes" voelde. Alsmaar rechtdoor, steeds vragend om iets meer gas, maar geen krimp als het gas er door een onverwacht opduikende eend (mja...) plotseling af ging. Geen enkel gevoel van kopzwaarte was te bespeuren. Terug van de gras- en zandlanden naar het laken van asfalt is uiteraard geen enkele omslag meer nodig. Het asfaltlaken wordt vervolgens vervangen voor het oefenparkeerplaatsje van weleer, aangezien ik mijn eigen oefenplaats uitkies is het niet geheel toevallg dat mijn eigen leermeester er juist bezig is met zijn les.

Jammer genoeg niet met pionnetjes maar met de remproef. Ach, achtjes en het "huisje" lukken zo ook wel. Ik heb het immers ooit gehaald (hoe vragen we ons nog dagelijks af -red.)? De motor blijkt hier zelfs heel erg goed in, mede -of juist- door zijn perfect dosseerbare achterrem. Op de snelweg komt de motor net zo goed mee; honderdzestig kilometer per uur is te doen, tachtig is net zo comfortabel. Bij 140+ kan de motor echter wel iets licht aan gaan voelen aan de voorzijde, maar je snapt bij het snelwegrijden wel waarom Kawasaki patent heeft aangevraagd op de sleufjes in het neusje. Bij hoge snelheden geen centje pijn van de wind, ondanks dat je toch op een (soort van) naked rondtuft. Een feature van Kawasaki die we, naar ik hoop, op meerdere motoren terug zullen zien.