Test: Suzuki Burgman 400

Met de Burgman kun je lekker lui laveren. Filerijden is geen probleem, ondanks dat een motorscooter wat breder is dan de gemiddelde motorfiets. Vertrouwen krijgen in het bochtenwerk kost tijd en kwam bij ons pas aan het einde van de testweek. Een kneedown zit er niet in (tenzij je jezelf onsterfelijk belachelijk wilt maken), maar de Soes blijft ook bij hogere snelheden keurig in het spoor. Verder valt op dat de Burgman volkomen ongevoelig is voor wegmarkeringen; het voorwiel gaat niet "zoeken" zoals bij veel motorfietsen het geval is.

Hondenweer
Het is hondenweer tijdens de testweek, ideaal om de zo vaak geroemde windbescherming van een motorscooter aan een praktijktest te onderwerpen. En die voldoet geheel aan de verwachtingen. Regen deert je nauwelijks; het lijkt wel alsof er een onzichtbaar Star Trek-achtig scherm om de Burgman heen hangt. Ook de kou (het was maar net boven nul) heeft veel minder effect op de bestuurder dan bij een conventionele motorfiets. Die positieve invloed was vooral merkbaar bij de handen: de stroomlijn van het kuipwerk houdt de handen keurig uit de wind.

Vreemde effecten
Hoe goed een motorscooter je ook uit de wind kan houden, perfect is het nooit. Zo constateerden we dat de onvermijdelijke luchtwervelingen bij voorkeur de onderkant van je dijbenen van "frisse" lucht voorzien. Koud, k-k-k-koud! De luchtwervelingen van de kuipruit daarentegen hebben weer een positief effect. De lucht "valt" vlak voor je vizier als het ware naar beneden, wat goed te zien is aan de regendruppels: die worden namelijk met hoge snelheid van je vizier naar beneden geblazen. Een bijkomend verschijnsel is dat er tevens een luchtstroom achter je vizier ontstaat die van boven naar beneden gaat. Daardoor wil het vizier gewoon niet beslaan, wat je ook doet. Je warme en vochtige adem wordt domweg richting kinstuk afgevoerd voordat het de kans krijgt te condenseren.

Beperkt vermogen
De 400 cc éénpitter kwijt zich goed van zijn taak. Vlot wegrijden is geen probleem en met wat moeite persten we er een topsnelheid van 150 km/uur uit. Met alleen een bestuurder is het blok voldoende soepel, maar met een duopassagier raakt de Burgman snel buiten adem. Vooral bij lage snelheden wordt het dan een bokkig ding dat duidelijk te kennen geeft dat de grens van belastbaarheid overschreden is. Wie regelmatig met een duopassagier op stap wil raden we aan om de 400 cc versie te laten staan en te opteren voor de 650 cc versie van deze motorscooter.

Het kán met een Burgman
Op de laatste testdag ontwaarden we een parkeerplaats waar een aantal motorrijders in spe de bekende slalom aan het oefenen waren. Brutaal als we waren gingen we in de rij staan en gaven de Burgman de sporen. bij de eerste poging mepten we er een pilonnetje tussenuit, wat een mopperende rij-instructeur opleverde. Uhhh, sorry maat! Daarna ging het net zo soepel als op een lesmotor, niet slecht voor een ogenschijnlijk logge motorscooter!