Interview: Troy Bayliss

Het verleden

Afgelopen maandag had een Australisch nieuwsmedium een nogal openhartig interview met Troy Bayliss die, als fabrieksrijder voor het Marlboro Ducati Racing Team bepaald geen gemakkelijk seizoen doormaakt. Het interview werd opgemerkt door onze Australische collega"s van bikes.grandprix.com.au, die de geluidsopname vertaalden naar een geschreven script. Het interview ging via een satelliet telefoonlijn, waarvan de geluidskwaliteit niet altijd optimaal was. Vanwege deze geluidsproblemen was men genoodzaakt om nu en dan de tekst lichtelijk aan te passen. Desondanks was het interview dusdanig openhartig en verhelderend, dat wij jullie dit niet wilden onthouden.

Personalia Troy Bayliss is op 30 maart 1969 geboren in Taree, New South Wales, Australië, waar hij samen met zijn zusje Janna opgroeit. Toen Troy zes jaar werd kreeg hij van zijn vader een "monkey-bike" en toen Troy tien jaar werd besloot hij te gaan racen. De komende vier jaar ging hij samen met zijn vader naar diverse motorcross en dirttrack wedstrijden. Op 18-jarige leeftijd ging Troy zich meer bezig houden met actieve wielersporten, zoals mountainbiken, wielrennen en triatlons.

Nationaal
Pas in 1992 werd zijn voorliefde voor motorracen zo groot dat hij besloot weer actief te gaan racen, alleen ditmaal racen op asfalt. Zijn eerste motor was een ZXR750, maar die maakte al snel plaats voor een 250cc Sports Production motorfiets. Hij reed een KR-1S en al snel wist Troy clubwedstrijden te winnen. Tegen het einde van het seizoen reed Troy mee in Nationale wedstrijden waarvan hij er ook enkele wist te winnen. Het jaar daarop was een druk jaar voor Troy, want niet alleen wou hij hoger op de ladder komen in een zwaardere klasse, maar dat jaar trouwde hij ook met zijn vrouw Kim. Troy reed op een ZZR600 en deed uiteindelijk ook mee aan enkele nationale wedstrijden. In 1994 wist hij 6e in de eindrangschikking te worden, waarbij hij zijn eerste wedstrijd in de 600 klasse won. Een jaar later was iedereen er wel van overtuigd dat Troy iemand was waar rekening mee gehouden moest worden, hij werd dan ook tweede in de eindstand van het nationaal kampioenschap. In 1996 was het voor Troy tijd geworden om weer een stap hogerop te komen in de racerij en met dank aan Kawasaki Australië ging hij meedoen in het Australische Superbike kampioenschap, waarin hij dat jaar derde werd.

Internationaal
In 1997 maakte de wereld voor het eerst kennis met (de potentie van) Troy Bayliss, tijdens twee internationale evenementen. Niet alleen werd hij tweede in de eindstand van het Australische Superbike kampioenschap met zijn Ansett Air Freight Suzuki, maar reed dat jaar ook mee als wildcard tijdens het World Superbike op Phillip Island, waar hij beide wedstrijden op een respectabele vijfde plaats eindigde en daarmee diverse wereldteams hoofdbrekend achter zich liet. Als iemand nog twijfelde aan de kunde van Troy, dan werd die twijfel weggenomen toen hij datzelfde jaar als wildcard mee reed in de Australische Grand Prix op een 250cc Suzuki. Suzuki had dat jaar behoorlijk veel problemen, maar desondanks wist Troy een zesde startplaats voor zich op te eisen. Tijdens de wedstrijd vocht hij zelfs voor koppositie, om uiteindelijk als zesde over de finish te gaan.

Brits Superbike
Troy dacht dan ook dat de volgende stap in zijn carrière de 250cc GP zou zijn, totdat hij een telefoontje kreeg van Darrell Healey, eigenaar van het Britse Team GSE Racing. Darrell belde Troy op direct na de Phillip Island GP en nodigde hem en zijn gezin uit om naar Engeland te emigreren en daar de Ducati 996 in het Brits Superbike Kampioenschap te gaan racen. Het jaar daarop werd hij achtste in wat door velen het zwaarst bevochten kampioenschap ter wereld wordt genoemd. Troy was inmiddels helemaal gesetteld en klaar om aan te vallen. Het jaar daarop scoorde Troy zes pole positions, won zes wedstrijden en stond veertien keer op het podium om met 28 punten voorsprong Brits Superbike kampioen te worden.

AMA Superbike
Het jaar daarop ging Troy naar America, om daar deel te nemen aan het zwaarbevochten AMA kampioenschap. Rijdend voor het Vance & Hines Racing Team maakte Troy direct indruk door in zijn eerste wedstrijd, de Daytona 200, de pole voor zich op te eisen. In de wedstrijd ging hij helaas onderuit, maar de volgende wedstrijd stond Troy wederom op pole. Die wedstrijd werd echter vanwege het slechte weer afgelast. Troy maakte zich op voor een heet seizoen, toen hij onverwacht een telefoontje van Ducati Italië kreeg.  

World Superbike
Carl Fogarty was ernstig gecrasht op Phillip Island en men had bij Ducati een vervanger nodig. Of Troy misschien interesse had? Het was dan ook een kwestie van tijd totdat Troy zijn eerste World Superbike wedstrijd zou winnen, tijdens de wedstrijd op Hockenheim. Ook de daarop volgende wedstrijd in Donington Park wist Troy te winnen. Op Assen ging hij hard onderuit, maar had al duidelijk laten zien dat hij de man was waar iedereen rekening mee moest gaan houden. Uiteindelijk werd Troy dat jaar zesde in de eindstand, ondanks het feit dat hij niet alle wedstrijden had meegereden.

Wereldkampioen

2001 werd hét jaar van Troy Bayliss. Zes wedstrijden wist hij te winnen en negen maal stond hij op het podium. Toch ging niet alles van een leien dakje, want tijdens de 11e ronde op Oschersleben scoorde Troy vanwege technische problemen zijn eerste DNF, waardoor zijn tegenstander tot op enkele punten wist te naderen en zodoende nog roet in het eten kon gooien. Troy daarentegen beet zich terug in de tweede wedstrijd en wist een podiumplaats te scoren. Hij deed wat hij moest doen en bracht Ducati daarmee weer bovenaan de kampioenschaplijsten. Niet alleen wist hij de 100ste pole position voor Ducati te rijden, maar daarnaast scoorde Ducati zijn 10e constructeurtitel en 9e rijdertitel.

MotoGP

Het jaar daarop leek een herhaling te worden van 2001, tot Troy hard onderuit ging op Brands Hatch. Nu wist Troy daar, ondanks gebroken ribben, nog een tweede en derde plaats te scoren, maar de volgende wedstrijd op Assen werd een regelrechte ramp, waardoor Colin Edwards tot op een paar punten was genaderd. Het zou allemaal beslist moeten worden in wat door velen de wedstrijd van de eeuw werd genoemd, de races op Imola. In een verbeten wedstrijd moest Troy zijn meerdere erkennen in Colin Edwards en verloor daarmee zijn tweede wereldtitel. Het jaar daarop maakten zowel Troy als ook Colin de overstap van Superbike naar MotoGP.