Voorwoord: Ze bestaan nog...

Het zal je maar gebeuren: pech krijgen met je motorfiets. Het kan altijd, of je nu een oud barrel rijdt of het nieuwste van het nieuwste. In die laatste categorie ga je er niet snel vanuit, maar het kan wel… zoals ik zelf laatst mocht ondervinden. Net iets meer dan 2000 kilometer stond er op de teller en het kentekenbewijs gaf aan dat de motor pas 3 weken op de openbare weg was te vinden. Het ging hier om een demomodel voor een testverslag op Motorfreaks.

De vooruitzichten waren goed. Mooi weer was voorspeld en de test zou ons naar de Vogezen brengen. Donderdags was de motor opgehaald bij de importeur en voordat zaterdagochtend vroeg de reis zou aanvangen, deden we vrijdags nog even wat boodschappen. Geen vuiltje aan de blauwe lucht… totdat we bij de supermarkt wilden wegrijden om de tas in te pakken. Contact aan en startknop indrukken, met als resultaat helemaal niks. Ja, het klikken van de startrelais was te horen en alles deed het verder behalve dat de motor werd aangeslingerd.

Daar sta je dan. Minder dan 24 uur voordat je vertrekt en zonder telefoon of iets. Gelukkig valt het snel op dat er iets mis is op een parkeerplaats bij een supermarkt. Al snel komt er een bewoner van boven de supermarkt langs, die zelf ook motor rijdt. En aangezien je met een gloednieuw model staat – en een niet startende motor – wordt er snel gevraagd of er problemen zijn. Na met zijn 2en stekkers nalopen en bedenken wat het zou kunnen zijn, proberen we de motor aan te duwen. Zonder resultaat, behalve dat we op deze warme dag snel bezweet en buiten adem zijn. Ook gaan we nog op zoek naar startkabels, maar niemand heeft die. Een lift naar mijn huis is het enige wat nog rest. Gelukkig bestaan ze nog: de barmhartige Samaritaan.

Eenmaal thuis wordt het bellen naar de importeur en met één van de andere eigen vervoersmiddelen – inclusief gereedschap, voltmeter en startkabels – wordt er weer terug naar de gestrande motor gegaan. Van alles nog proberen, doormeten en veelvoudig contact met de importeur mag niet baten. De motor geeft geen teken van leven. Ondertussen blijkt dat er meer Samaritanen bestaan. Al snel komt er weer iemand aan die – in zijn werktijd en tevens motorrijder – zijn hulp aanbiedt om de motor tot leven te wekken. Het mag niet baten, maar het feit dat in korte tijd 2 mensen te hulp schieten doet een mens goed.

Met de motor is het niet goed gekomen. Deze is nog dezelfde dag opgehaald door de importeur, waarbij later bleek dat de startmotor de geest had gegeven. De trip naar de Vogezen is wel doorgegaan, maar noodgedwongen met de eigen motor. Een testverslag laat dus voor de betreffende motor nog even op zich wachten. Een geluk bij een ongeluk was dat het nog in Nederland gebeurde en niet onderweg, want dan ben je echt ver van huis.

Minder ver van huis stond nog geen 2 weken na mijn eigen pechgeval een collega motorrijder langs de kant. Ik was zelf onderweg naar huis en mijn oog viel op een motor met de tank omhoog. Even omgekeerd en inderdaad... tevens een pechgeval. Behalve een lift naar zijn huis geven - waar hij een auto en aanhangwagen kon regelen - kon ik verder niet helpen. Een kleine moeite, maar als je degene bent die gestrand is zijn dat nog net de lichtpuntjes en voel je je niet zo alleen. 

Laat een gestrande motorrijder – als je die ziet staan – niet in de kou staan. Stop of spreek ze even aan als je ze tegenkomt. We zijn per slot van rekening één grote motorfamilie en al kan je ze niet direct helpen, het feit dat ze niet ‘alleen’ zijn verzacht al de pijn...

Edwin Loos
Redacteur