Wheeliereport deel 1: Wheelie Cursus bij Alexander Schuit

Veilig wheeliën begint bij de basis, en dus wordt allereerst de kunst van het opwarmen van banden geleerd. En dat is niet, zoals veelal wordt gedacht, al slingerend de zijkant van de band contact met het asfalt proberen te laten krijgen, maar veel optrekken en –flink- afremmen. “Door flink af te remmen creëer je veel warmte in je voorband, en dat heb je met wheeliën hard nodig. Het laatste wat je wilt is na een ongeplande landing de grip aan de voorkant verliezen, omdat je plots te rem hebt aangesproken. De opwarmfase wordt direct gevolgd door een acceleratiesessie waarbij we het punt moeten proberen op te zoeken waar de motor vermogen begint op te bouwen. Hé! Zag je dat!? Die kwam toch minstens ZO hoog!Een punt dat volgens Alexander bij de eerdergenoemde Daytona lager zal liggen dan de ZX-6R, omdat deze een sterker koppel onderin heeft. Doel is te leren begrijpen hoe de motor reageert, om dat in ons voordeel te laten werken. "Bij een goede wheelie laat je de motor al het werk doen, en geef je zelf eigenlijk alleen maar aanwijzingen," zo vertelt ons de meester.

Met beide wielen van zowel de Daytona als de ZX-6R nog aan de grond zit de eerste sessie er voor de andere twee op en mag ik me samen met de Fireblade rijder opmaken voor de eerste opwarmsessie. Ik twijfel nog of ik met deze Z750 wel een goede keus heb gemaakt, omdat je voor mijn gevoel extreem ver op het voorwiel zit, maar Alexander zit daar totaal niet over in. De ABS remmen daarentegen wel, aangezien deze bij extreem wheeliën nog wel eens roet in het eten willen gooien. Een wheelie controleer je met de achterrem, door de achterrem te laten slepen, maar bij sommige fietsen wil dan de ABS ingrijpen waardoor je ineens geen remvertraging hebt. Alexander neemt vlug mijn Z750 ter hand, zet de fiets na 5 meter bijna verticaal en legt zo het lange stuk af, om met een ‘prima fiets om te wheeliën’ mij de sleutels weer te overhandigen.

'...of ik weet wat Daggeren is? Waarom vraag je dat nu ineens?'

Na de opwarmsessie gaan we een stap verder in het wheelie proces. “Door te weten waar je motor vermogen begint op te bouwen weet je ook waar je de wheelie in moet zetten,” aldus Alexander. Door precies op dat punt het gas nu plots vol open te draaien zal de fiets vanzelf het voorwiel gaan liften.We zijn nog ver verwijderd van iets dat op een wheelie lijkt, maar het zijn allemaal stappen in het leerproces. Het gaat uiteindelijk toch om de gewichtsverplaatsing, toch? Waarom is het dan nog zo ingewikkeld?Zodra het voorwiel het luchtruim heeft verkozen mag direct het gas worden dichtgedraaid, het is puur om een gevoel bij de motor te krijgen en niet angstig te reageren zodra het voorwiel het asfalt loslaat.

De volgende stap is de koppeling te leren gebruiken. Hierdoor kan een wheelie veel meer gecontroleerd worden ingezet en bovendien bij lagere snelheid. Hoe lager je in toeren zit, hoe veiliger ook de wheelie, omdat je dan nog ver verwijderd bent van het punt waar de motor zijn maximale vermogen zal afleveren. Ook kan de motor hierdoor veiliger verticaal worden gezet. Hoe dichter bij het maximale vermogen (en dus ook, hoe harder dat je rijdt), hoe verder je van het kantelpunt vandaan moet blijven. Een kantelpunt dat, zo laat Alexander ons op zijn eigen Fireblade zien, heel erg ver ligt. Zelfs zonder wheeliebar lukt het de Rotterdammer om de motor bijna verticaal te zetten om daarna met de voetrem het voorwiel weer netjes op moeder aarde terug te brengen. Als richtlijn voor een veilige wheelie is het zicht naar voren een handig controlemiddel. Zodra we niet meer recht naar voren kunnen kijken wordt het spannend. Maar tegelijkertijd is dat een kleine realiteitscheck; zo ver zijn we namelijk nog lang niet.

Aan een gevoel met de koppeling ontbreekt het mij niet, waardoor Alexander mij adviseert om de achterrem te gaan gebruiken. “Een wheelie inzetten is voor jou geen probleem, dat zie ik wel, maar daarna gaat het vooral erg lomp en ongecontroleerd.” Door de achterrem er vanaf het begin bij te pakken moet er meer rust in mijn wheelie worden gebracht. "Een motor reageert veel heftiger op het gas naarmate je dichter bij het balanspunt komt. Dus als je daar al erg dicht bij zit en je geeft ineens een hengst zijn de gevolgen niet te overzien en zelden plezierig. Ook ga je veel meer slingeren van hengelen, als je een klein beetje scheef hangt en je geeft een hengel gas wordt dat ineens heel erg scheef en zo verder. Met je achterrem demp je dat zoort bewegingen juist en wordt het allemaal veel stabieler, rustiger en uiteindelijk mooier". En cooler. Na eerst enkele rondjes met gebruik van de achterrem op het asfalt te hebben gedraaid, om een gevoel met de achterrem te krijgen, mag ik gaan proberen echte wheelies in te zetten en deze met de achterrem te controleren, maar dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. Alhoewel...  het gaat nog steeds beter ook!Een paard een kunstje leren is in vijf minuten gedaan, maar om ‘m dat weer af te leren duurt vijf jaar, zei mijn vader vroeger altijd al en dat blijkt vandaag maar weer eens. Het melken aan het gas, waarmee ik mezelf heb aangeleerd het voorwiel in de lucht te houden, zit er zo ingebakken dat het maar niet wil lukken om de wheelie met het achterwiel te controleren.

Alexander ziet dit hoofdschuddend aan en komt met een goede tip. Door niet te concentreren op de wheelie, maar de wheelie meteen met de achterrem der kiem in de smoren moet er meer rust in het geheel gaan komen. En dat blijkt wonderwel te werken, met de achterrem weet ik het voorwiel probleemloos weer aan de grond te krijgen, terwijl het gas nog open is, waardoor ik eindelijk een goed gevoel begin te krijgen. Het melken is er nog niet helemaal uit, maar er begint beduidend meer rust in de wheelie te komen. Voor het eerst lukt het me ook om het voorwiel tot in de begrenzer in de lucht te houden, waarna –dankzij de begrenzer- de landing zacht wordt ingezet. Kijk, nu begint het ergens op te lijken.

Nou, dit dus nog een paar duizend keer en dan moet 't wat worden. Pak je spullen alvast maar bij elkaar, Pfeiffer!

Niet alleen ik heb deze dag veel vorderingen gemaakt, ook de andere drie deelnemers wisten aan het eind van de middag het voorwiel in meer of mindere mate de lucht in te krijgen, waarbij bij elke geslaagde poging de glimlach in de helm zichtbaar groter werd. En het mooiste van alles, we kwamen er allemaal zonder kleerscheuren vandaan. Mocht je zelf eens bij Alexander een cursus willen doen, stuur ‘m dan eens een mail. Het is niet alleen erg gezellig, maar ook nog eens erg leerzaam. Er zijn slechtere manieren om je zondagmiddag door te brengen…

Mail voor informatie, beschikbaarheid en boekingen naar Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.

Uiteraard hadden we voor de gelegenheid onze video-apparatuur meegenomen. Het gestuntel van uw redacteur is hier te zien.