Verantwoord onverhard: All en Off road trainingen Motor Houtrust

De praktijk

Het begin van het praktijkgedeelte is gelijk weer te stoppen! Met de motor dan wel te verstaan, want de eerste oefeningen van de dag omvat het remmen op het onverharde. Na een kort ritje vanaf het verzamelpunt wordt dit op een parkeerplaats met gras- en zandstroken geoefend. En op onverhard gaat dat dus met de achterrem, waarbij je – in tegenstelling tot op de straat – het achterwiel zoveel mogelijk moet laten blokkeren. Zo heb je de meeste remvertraging. Het achterwiel wil dan wel eens opzij gaan, maar dat heeft geen (weinig) invloed op de richting die je opgaat. Gaat het wiel teveel opzij, dan laat je gewoon de rem iets los en het achterwiel komt weer in het spoor van je voorwiel. Het vooruit blijven kijken is wel belangrijk om te blijven doen en dus letten de instructeurs hier scherp op. Als deze oefening goed gaat, wordt hetzelfde gedaan alleen dan staand. Dit voelt net weer even wat anders aan en dit geeft ook de mogelijkheid om te wennen aan het staand rijden. In het begin is het nog een beetje onwennig maar al snel voelt staand remmen – met blokkerend achterwiel – vertrouwd aan.

Voordat we naar de volgende oefening gaan, wordt eerst nog even stilgestaan bij een andere – niet geheel onbelangrijke – oefening: hoe krijg je een motor weer overeind als je bent gevallen. Een paar verschillende technieken worden besproken en iedereen krijgt de kans om het eens te proberen. De volgende oefening is op een zandterrein. Een hele andere ondergrond dan bij de remproef en daarbij geaccentueerd. Daar gaat het nu ook vooral om. Hoe rijd je een heuvel op en ook weer af. Het geeft gelijk de mogelijkheid om rustig te kunnen wennen aan het rijden in het zand. Het geeft ook de mogelijkheid om de ‘verschillen’ tussen staand of zittend te rijden zelf te ervaren. Al snel zie je dan over het hele terrein de cursisten rondrijden.

Nu stond de BMW F650GS welke door Motor Houtrust ter beschikking was gesteld op de ‘standaard’ banden: Bridgestone Battle Wings. Dit zijn de opvolgers van de Trail Wing. Als het niet ‘te gek’ is zijn deze banden nog wel een beetje geschikt voor Allroad gebruik, maar wordt het ruiger dan krijgen ze het toch wel moeilijker. De Allroad training is zo opgezet dat deze te volgen is met ‘gewone’ banden. Toch was deze oefening redelijk lastig met de toch meer straatgeoriënteerde banden. Ondanks dat de snelheid laag is en er maar een kort rondje wordt gereden, is al snel lichamelijk te voelen dat het behoorlijk inspannend is. De goed verzorgde lunchpauze komt dan ook als geroepen om weer op krachten te komen en de eerste ervaringen door te  bespreken.

Even tussendoor op een F800GS uitgerust met noppenbanden. Het wordt dan nog leuker!

Het middagprogramma bestaat voornamelijk uit een lange rit over de Veluwe om verschillende soort ondergrond te ervaren en de opgedane kennis en ervaring van de ochtend in de praktijk te brengen. Boerenweggetjes worden afgewisseld met zand-, bos- en gravelpaden. Er wordt regelmatig gestopt om verschillende situaties door te spreken, zoals de positie op de weg danwel pad bij erven en zijwegen. Het ‘sociale’ gedrag als je Allroad gaat rijden – wat ook ’s morgens bij de theorie is besproken – wordt nog eens extra aangehaald. Erg toepasselijk want de route die wij rijden is ook de route voor een paardenconcours. Door gewoon rustig te rijden als je een paard en wagen tegenkomt of soms zelfs te stoppen, merk je goed dat ze het waarderen. Behalve natuurlijk de ene chagrijn die, terwijl we als groep stilstaan, ons aan het toeroepen is alsof de openbare weg alleen van hem is. Voor het oefenen van bochten nemen – en dan met name het gebruik maken van de verkanting – is er op een stuk route uitgekozen waar in plaats van een rondje om de kerk, een vierkant om de weilanden en bos kan worden gereden.

Minpunt aan de route van de middag was dat de weersomstandigheden van de dagen ervoor de route op sommige punten minder geschikt hadden gemaakt om met gewone straatbanden de route te vervolgen. Vooral bij modderpoelen koos ik nog wel eens voor de naastliggende verharding of andere gemakkelijkere routes. Een ‘ontsnappingsroute’ was bij zo’n beetje elke lastige situatie wel aanwezig. Als je niet zeker van jezelf bent, of het is nog gewoon net even te hoog voor je gegrepen, dan kun je altijd nog de weg vervolgen. Zo is voor iedereen de route ook te volbrengen. De rit wordt afgesloten met een drankje en evaluatie van de dag om daarna moe maar voldaan huiswaarts te keren.