CRE: Honda Track Experience

Eenmaal op de grote baan gaat het een stuk beter, de motor krijgt veel meer de ruimte om op of neer te schakelen en we maken dan ook daadwerkelijk stappen. Alleen hou je met een NC750 natuurlijk niet zomaar een circuitwaardige Fireblade of CBR600 van de voorrijder bij. Elke keer als we een bochtencombinatie uit komen schieten ze als kogels de bocht uit, waar ik lijdzaam moet wachten. In de bochten lukt het me dan wel beter, De Bult... nog steeds een leuke bocht. Alleen was 'ie vroeger nog wel tien niveautjes leukermaar het blijft een onoverbrugbaar verschil. Dat ik dan alsnog de vierde tijd van de dag scoor ligt dan ook voornamelijk aan het feit dat ik hier al vaker geweest ben, in tegenstelling tot mijn cursusgenoten. Laten we eerlijk blijven.

Ook op de ‘echte grote’ baan wordt niemand aan zijn lot overgelaten. Tijdens de ochtendsessies is iedereen door de instructeurs beoordeeld om voor het middagprogramma opnieuw, in de juiste groep te worden ingedeeld. Kleinere groepen ook, met meer instructeurs en zelfs privé als het nodig mocht zijn. Zodoende kan iedereen op zijn eigen niveau, met zijn eigen snelheid rondrijden, wat een boel frustraties voorkomt. En met oplettende instructeurs is het tegenkomen van een langzamere groep ook niet zo’n probleem, inhalen gebeurt heel ordentelijk en vlot zodat iedereen zo veel mogelijk plezier beleeft.

Uiteindelijk wordt het een uur of vijf voordat we klaar zijn, moe en voldaan van een heel volle dag, en de oorkonde krijgen die we verdiend hebben. Inclusief timesheet met daarop de snelste ronde. Met nul letsel en op één gemist rempuntje en – rechtop gehouden! - grindbakuitstapje na een incidentloze dag kan iedereen tevreden terugkijken op een zeer geslaagde kennismaking. Qua timing kan het nauwelijks beter, want volgende week zien we de Grand Prix coureurs op hetzelfde circuit rondknallen. En dat kijkt toch een stuk beter als je uit ervaring weet hoe de baan loopt.