Zestig stuks Foggy-Petronas FP1 in Engeland ontdekt

Onze collega's van het Britse Motorcyclenews hebben onlangs een uitzonderlijke ontdekking gedaan. In het ten Oosten van Londen gelegen Essex blijken in een opslagdepot namelijk zestig straatuitvoeringen van de £25.000 dure FP1 Superbike racer te zijn opgeslagen.

Foto: MCN

De FP1 driecilinder racer, het resultaat van het samenwerkingsverband tussen viervoudig SBK wereldkampioen Carl Fogarty en de Maleisische olie gigant Petronas, nam vier jaar lang deel aan het prestigieuze WK Superbike. Een periode die Petronas het liefst wil stilzwijgen, het 35 miljoen kostende raceproject eindigde in 2006 met een teleurstellende 21e plaats van Steve Martin in de eindrangschikking en de massaproductie van de FP1 is er nooit gekomen. Troy Corser bracht Foggy Petronas haar grootste successen. In 2004 wist de Australier de fiets zelfs op het podium te brengen. Dit terwijl het project er enkele jaren eerder nog zondermeer veelbelovend uit had gezien. Hoogtepunt voor Petronas was in 2004 toen het team met 200 punten de derde plaats in het kampioenschap voor constructeurs haalde, achter Ducati en Honda maar ruim voor Kawasaki (129), Suzuki (101) en Yamaha (89). Rijders Troy Corser en Chris Walker eindigden het kampioenschap op een respectievelijk 9e en 11e plaats, met een 2e plaats van Corser in Misano als beste resultaat. Een jaar later zouden beide coureurs het team verlaten en werden de Australiers Gary McCoy en Steve Martin aangetrokken, die echter geen vrienden met de driecilinder konden worden en nog niet in de schaduw van hun voorgangers stonden waardoor het team roemloos naar de achterhoede werd verbannen.

Teammanager van destijds Carl Forgarty was aangenaam verrast toen hem het nieuws werd verteld dat de motoren, die naar verluid naar Maleisië zouden zijn verscheept, nog gewoon in Engeland blijken te zijn. Ten tijde van de lancering van de FP1 was de Brit nog lovend en enthousiast geweest over de straatversie, ondanks dat hij met 'slechts' 127 Pk op de markt werd gebracht tegenover de 185 Pk sterke raceversie. Het vermogen, samen met het opgegeven gewicht van 181 kg, lag destijds echter wel in lijn met zijn 1000cc concurrenten.

King Carl op de productieversie van de FP1, die om onverklaarbare reden nooit het stadium van massaproductie haalde. Volgens de Brit was de FP1 de perfecte machine.

De 900cc driecilinder motor werd in 2002 ontwikkeld in samenwerking met het Zwitserse Suter Racing, het bedrijf van voormalig Grand Prix coureur Eskil Suter dat momenteel nauw betrokken is bij het Moto2 project. Oorspronkelijk betrof het een 989cc machine waarmee Petronas wilde gaan deelnemen in de in 2002 als vervanging van de 500cc geintroduceerde MotoGP Grand Prix. Toen dat project niet haalbaar bleek werden de pijlen op het WK Superbike gericht. Niemand minder dan Troy Corser werd aangetrokken als ontwikkelingsrijder om de machine voor seizoen 2003 competitief te krijgen.

Naar het antwoord op de vraag waarom het project nooit van de grond is gekomen kunnen we alleen maar gissen. De productieversie van de FP1 racer werd eind 2002 in recordtempo geproduceerd door het Britse MSX International in Basildon, Essex. Het idee was destijds om het productieproces De Foggy Petronas FP1 zoals hij destijds werd geadverteerd. Hij was uiteindelijk slechts via een dealer in Maleisie leverbaar zijn. vervolgens naar Maleisië te verplaatsen, waar na volledige implementatie meer dan 10.000 motorfietsen per jaar zouden moeten worden geproduceerd. In werkelijkheid werden op 30 januari 2003 75 motorfietsen in Essex opgeleverd, zes maanden later gevolgd door nog eens 75 in Maleisië gebouwde modellen. In totaal de benodigde 150 stuks om aan de homologatieeisen van het WK Superbike te voldoen.

Hoewel MSX International inmiddels is overgenomen door Arrk R & D Engineering worden de motoren nog steeds op de oorspronkelijke locatie bewaard. Volgens Murray Treece, destijds Chief executive officer van Foggy Petronas Racing, had de FP1 de looks en de sound zou het zondermeer een verkoopsucces zijn geweest, maar zou Petronas zich behoorlijk hebben verkeken op het project om - zonder achterliggende infrastructuur - in korte tijd de massaproductie van motorfietsen op te starten.

Een mening die niet wordt gedeeld door Tony White, destijds als engineer bij de motor betrokken en momenteel werkzaam bij Arrk R & D. Volgens White waren de 150 geproduceerde motoren het hoogtepunt van het geweldige project dat helemaal af was, van onderhoudsboekje voor de eigenaar tot werkplaatshandboeken voor de dealers. De motor werd in uiteindelijk 2005 op de markt gebracht, maar alleen via een enkele dealer in Maleisië genaamd Nazza Bikers Dream die in 2009 nog enkele fietsen voor de prijs van € 35.000 te koop had staan.

Honderdvijfig stuks werden geproduceerd van de FP1, die naast turquiose ook in grijs en zwart werd uitgevoerd. Honderd zouden voor verkoop zijn , de overige vijftig wilde men voor racedoeleinden achterhouden.

Met de huidige prijzen (een 1000cc Supersport machine kost zo'n €18.000, terwijl een exclusieve fiets als de Desmosedici RR een prijskaartje van €65.000 had) in ogenschouw nemend wordt de waarde van de collectie geschat op €2,5 miljoen. Pas bij een eventuele veiling zal blijken hoeveel de motoren daadwerkelijk nog waard zijn. Hoe lang de recentelijk ontdekte juwelen nog in het opslagdepot 'begraven' moeten blijven hangt van het beleid van Petronas af.

Ook anno 2010 nog steeds een plaatje om te zien, de FP1.

We zijn er echter van overtuigd dat, mocht Petronas de motoren willen afstoffen en verkopen, deze binnen notime door verzamelaars zullen worden opgekocht. Hoewel acht jaar oud verraden alleen de niet-radiale remmen zijn leeftijd, qua design zou de fiets nog steeds geen verkeerd figuur slaan. Hoewel de fiets in handen van een verzamelaar waarschijnlijk niet veel op straat te zien zal zijn, verdient hij wel beter dan in een magazijn te verstoffen. Per slot van rekening is het een stukje SBK geschiedenis.

_{Bron: MCN}